About

Mensen helpen om zichzelf lekker, beter, gelukkiger te voelen, dat is altijd mijn rode draad in het leven geweest. Onbewust of bewust trek ik mensen aan die mij inspireren en boeien; vaak juist omdat ze anders zijn, een andere kijk op het leven hebben of een bagage hebben. Vanuit deze gedachte heb ik altijd gedacht en bevestigd gekregen dat ik een goede coach zou zijn. En lang heb ik geloofd dat dit uiteindelijk mijn pad zou worden. Ik ben dol op kinderen (naast mijn eigen kinderen Kees & Kathelijn) en dus zou dat KinderCoach worden. Dus een opleiding tot Kindercoach gevolgd. Dat wilde ik ook graag combineren meer kennis over de rol van voeding, dus ook nog een opleiding tot Orthomoleculaire Therapeut gedaan. En toch kwam het niet tot actie.

 

Tot afgelopen zomer. Ik lees het boek ‘Leer Manifesteren’, een prachtig boek dat gaat over het luisteren naar je ziel. Dat iedereen een soort ‘roeping’ in dit leven heeft, maar je moet wel tijd en ruimte nemen om hiernaar te luisteren. Maar hoe vaak neem je nou echt de tijd om te luisteren? Het leven ervaar is als heel hectisch; in mijn geval met 2 opgroeiende kinderen, een baan, een relatie en veel leuke en lieve vriendinnen. En bovenop helpt mijn sensitieve karakter daarin niet om rust te ervaren (ik sta altijd aan..) Maar 2 weken hittegolf in Zuid-Frankrijk dwong mij tot een natuurlijke rust en veel reflectie-momenten aan het zwembad en het strand.

 

Mijn ‘ingeving’ was dat ik een blog website moest beginnen, letterlijk. Het popte ineens op in mijn hoofd. Bizar voor woorden. Maar hoezo dacht ik? Ik wilde het weer verklaren. En ook het antwoord kwam: om mensen te inspireren & helpen met mijn inzichten; opgedaan vanuit mijn persoonlijke bagage als klein kind, met mijn levenservaring sofar en vanuit de prachtige boeken die op mijn pad komen (kijk gerust bij Inspiratie, Books). Dus daar zijn we nu.

 

En nu betekent starten met schrijven. Schrijven vanuit mijn hart. En natuurlijk hoop ik dat veel mensen mijn blogs gaan lezen en daar blij van worden.  Maar eerlijk gezegd voelt dat als een druk. En die druk heb ik voor mijzelf weggenomen door te schrijven vanuit mijn gevoel, als het een persoonlijke reflectie is; niet alleen bezig te zijn wat anderen hier straks van vinden. En toch blijf ik stiekem nieuwsgierig naar jouw reactie...

 

Liefs, Jessica